چون سايه هاي بي امان
بازيچه ي دست زمان
در اين دنيا مانده ام چنان
افسرده و حيران
سرگشته و نالان
چون آدمك زنجير بر دست و پايم
از پنجه ي تقدير من كي رهايم
اي كه تو دادي جانم
گو به من تا كي بمانم
آدمي چون آدمك مخلوقي سرگردان